
sarautar (da) (sarautar(dâ) Ii.)ba wani sarauta, d-d sarautad da.
saraya (sirayâ, fi.) (i) bata ko lalace. (ii) yafe wani abu musamman hakki; mis: ya r da hakkinsa. saraya (siarayaa, sn., tnc.) yawan Yin sara a tsakanin mutane ko kungiyoyi biyu ko fiye.
sarbađa (sarbacfâa, sn., me.) yawo maras kai da gindi, ko maras dalili ko maras amfani. sarba(fai (shrbâdai, a-k.) kalma mai bayyana shiriricewar abu.
sarbu (sarbi, sn., mc.) kalmar kaskantar da kai na neman izni da (fan koyo kan Yi a gaban gwani. sarba (sarbaa, sn., mc.) maganar banza ko maganar da ba ta dace a fađe ta ba.
sarce (sarcëe, to, tu, Ii.)yi wa bishiya ko kara aski. Sardauna (Sirdauna, sn., nj.) wani mukami na sarautar gargajiya, musamman a Sakkwato. sardi (sardi/) d-d sirdi.
sardo (sardoo, sn., nj.) (i) zurarewa, ko sulalewa. (ii) wani irin wasan yara da ake Yi da kainuwa, d-d shaya.
sare (saarëe, fi.) (i) dubi sara. (ii) kasa, ko gaza; mis: dokin sukuwaya kalinyakaifage. (iii) karewa ko katsewa ko yankewar abu a kasuwa musamman kaya. sare (saarëe) dubi sara.
sare (sharee, sn., nj.) (i) kofar da aka sara maras tsari bayan an gina garu. (ii) kindirmo na nono. (iii) rabin wani abu kamar kwaryar goro, d.s. sareefa (sireefaa) d-d sharefa. sarekani (sarëekanii, jam.) dubi sarka. sarera (sarëeraa) d-d shanshera. sare-sare (saree-sârëe) d-d zara-zara.
saresari (sarëesarii, sn., nj.) sanadi ko masomi; mis: hauka zubar da yawu.
sarewa (sireewâa, sn., mc.) (i) abin busa da ake Yi da karan dawa ko rarakakken karfe ko icen gora. (ii) yarinyar da ta rasa budurcinta kafin ta Yi aure.
Sarfa (Sarna, sn., mc.) (i) tauraruwar da ke kamawa a lokacin marka-marka. (ii) mutum mai yawan alheri. sarga (sargaa) d-d salga. sargafa (sargžfaa) d-d sarkafa. sarganta (sarganta) d-d salwanta.
sari (saari, sn., aj.) wani irin doki mai launin kasakasa, d-d farin geza. sari (sian) dubi sara.
sari (saarii, sn., nj.) sayen abu don sayarwa a ci riba.
sari (shrii, sn., ni.) wani karamin kwaro mai cin itace yana zubar da gari-gari.
sari-birkice (shari-birkice, sn., nj.) wata sakakkiyar tufa wadda Maguzawa ke sawa.
sari-dosa (shari-dôosa, sn., nj.) doguwar kota kamar ta sangwami.
sari-ka-done (saari-kâ-doonëe) d-d san-ka-noke. sari-ka-noke (shari-kâ-nooRëe, sn., ni.) (i) wani irin guntun maciji mai boyewa cikin yashi ko
kaikayi. (ii) wani salon yaki wanda tnayaka kađan za su faki abokan gaba su Yi musu barna su gudu.
sari-kutuf (shari-kutuf, sn., nj.) tsakar da ta rika jikinta ya Yi dabbare-dabbare kamar na maciji; tana da matukar dafi, d-d saru-kutuf. sarittsa (sarittsaa, jam.) dubi sartse.
sariya (saariyaa, sn., mc.) (i) wani irin aski da ake Yi gefen kai musamman irin na 'Yan wabi ko tyan kokawa. (iii) d-d faskare. sarka (sarkaa) d-d salka. sarka (sarna) d-d sarka. sarke (sarkëe) d-d boto.
sarki (sarkii, sn., nj., mc., sârauniyaa jam.
saraakunâa ko sârâakii ko sâriakai).
mutumin da aka nada ta hanyar gargajiya don
ya shugabanci mutane ta hanyar mułki ko sanata ko wani abu. (ii) --n sarauta; watau Allah
Mađaukaki. — ukzr, wam irin mayafi wanda aka (finka da kwarya ashirin na baki da kwarya goma na gwanda da kuma kwarya goma na saki. (iv) mutumin da ya shahara wajen Yin wani abu; mis: n karya ne. sarkulle (sarkulle) d-d surkulle. sarkuwa (sarkușvaa, sn., mc.) dubi suruki.
sarka (sarkâa, e, o, u, fi.) (i) makala wani abu cikin wani, mis: ya itace ya Yi murfin Rofa da shi. (ii) kusanta musamman ta abota. (iii) kulla gaba.
(iv) rikita ko hargitsa; mis: sun sarRe da fađa. sarka (sarkâa, sn., mc., jam, sarkookii ko sarkunâa) (i) karfe ko zinariya ko azurfa da aka kukkulla da tsawo kamar igiya don đaure wani abu. (ii) karfe ko zinariya da ake kerawa a kukkulla don mata su đaura a wuya don ado. (iii) gidan wataukurkuku; mis: ansa barayi a gidan sarkafa (sarkâfaa, e, o, u, fi.) (i) makala ko lankaya wani abu a jikin wani; a kunnen gwafa. (ii) kallafa; mis: ya—ransaa kan sai ya aure ta.
sarkafe (sarRifee) dubi sarkafa. sarkafo (sarkafoo) dubi sarkafa. sarkafu (sârRâfu) dubi sarkafa.
sarkakiya (sarkaRiyaa, sn., mc.)(i) hađuwaritace da cunkushewarsa wuri guda galibi cikin daji, d-d sarkakkiya ko rukuki ko sarkaki ko duhuwa. (ii) wata irin bishiya mai kaya da yawa da kuma duhu wadda ba za a iya wucewa ta karkashinta ba.
sarkakke (sirkaRRee, sif., nj., mc., sirkakkiyaa jam., sirkâkkuu) harđađđen wani abu a cunkushe a wuri guda musamman zare ko igiya. sarkakkiya (sârkakkiyaa, sif., me.) dubisarkakke. sarkakkiya (sarkakkiyaa) d-d sarkaÂiya.
sarkakku (sarkâRkuu, jam.) dubi sarkakîe. sarke (sarkëe) dubi sarka.
392